De telefoon is niet meer. Iedereen zijn eigen zakcomputer. Zoiets zal het wel worden over een aantal jaren. Zelfs mijn oude moeder wil dat we haar op haar 85-jarige leeftijd leren om te gaan met een pc: prachtig toch om met je kleinkinderen in Frankrijk te kunnen e-mailen. Bovendien is steeds meer info alleen nog maar via het net beschikbaar. Ze vindt dat ze teveel mist. Dat gaan we dus met vereende krachten binnenkort proberen.
Zoiets wordt het ook met de Blackberry, Iphone en hoe die apparaten allemaal maar heten (worden ze ook goedkoper door de concurrentie ?). We moeten er aan, soms ook wel handig met die apps, zoals het fietsen via de knooppunten en zo. Maar het grote gevaar is natuurlijk dat je gaat toegeven aan de 24-uurs economie. Er is meer op deze wereld dan bereikbaarheid.
Want wat moet ik nu met Foursquare ? Op zich wel leuk als je op straat loopt te zoeken, maar wil je ook weten in welk hotel in Rome Petra S mayor is, waar ze boodschappen heeft gedaan en wanneer, en dat ze een paar zaterdagen geleden nog in de jachthaven van plaats x was ?
Het is zoals mijn Tovenaar vanmorgen al zei: de generatie van zijn ouders (ik dus, al zei hij dat er niet expliciet bij) houdt werk en privé gescheiden, de zijne mengt dat steeds meer. Of toch niet? Op Facebook ontdekte ik een neefje van 22 jaar: die hield het meeste van zijn gegevens gewoon voor de nieuwsgierige blikken van mij verborgen. Ben ik dan toch niet zo'n oude z..?
Misschien aardig om dit stukje te lezen en je mening bevestigd te zien, cq. te herkennen :-)
BeantwoordenVerwijderenEen prachtig stukje. Helemaal waar. Als je later in het buitenland gaat wonen, zul je bijna nooit de nieuwe taal net zo goed beheersen als de 'native speakers'. Het zij zo. Ik krijg daar geen minderwaardigheidscomplex van.
BeantwoordenVerwijderen